KurumsallaştıramadıklarımızdanMısınız?

Evet, farkındayım iğrenç bir başlık oldu okumakta da zorlandınız ama işte dengesiz ruh hali neler yazdırıyor.
Çok sevdiğim, üniversiteden mezun olduğumdan beri çalışmak için can attığım bir bölüm vardı. Ama gerek tecrübe eksikliği gerek dil bilmezlik falan gibi nedenlerden tercih edilmiyordum :)
Neyse daha sonra pat diye hiç beklemediğim bir anda istediğim işte "kurusal bir firma"da çalışmaya başladım. Başta kurumsalmış gibi gelse de işin iç yüzünü görünce hiç de öyle olmadığını fark ettim. Şirketin çaycısının halleri tavırları bile çok bambaşkaydı. Millet hiç de kurumsal değildi, sohbetler çekilmiyordu sözüm ona aile şirketi havasında takılıyorlardı arkalarını döner dönmez başlıyorlardı çekiştirmeye.
Rütbeli kişiler karşısında evet efendim, sepet efendim takılıp astlarına gelince artistleşiyorlardı. Ben de yeniyim ya iş dünyası böyle mi cidden diye çok düşündüm. Hiç sevemedim o hallerini. Çok garip ve saçma geliyordu. Neyse kızım takma sen işini yap diyordum ama ne mümkün! Doğru dürüst iş mi yapılıyordu. İş yapmadıkları halde,sigara molalarından ve yemek saatlerinden dönmeyenlerin benden daha fazla para alıyor olmasına bile kafayı takmaya başlamıştım. Amaaan neyse falan derken herşeye burnumu sokmam fazla yanlış anlaşılmış. İşi sevmem, kendimi işe sürekli motive  etmem, birçok şeyi görmezden gelmem dert olmuş. Mesai saatinin bitmesine yakın üst görevli aldı karşısına ve olmadığını söyledi bir sürü şey daha zırvaladı ve işten çıkışımı verdi!!!
Evet, şoke olmuştum ve hiç beklemiyordum. Zaten kendisi de işte bu kadar kurumsalız tarzı bir şeyler geveledi. Sen 1 yıllık çalışanına daha önceden sırf işleri sekteye uğratmayayım diye çalışma tempom düşmesin diye hiçbir şey söyleme, çaktırma sonra pat diye çıkışını ver. İşte sizin "kurumsallaşmış" haliniz bu olsa gerek.
Ben hikayeme yine devam ederim, heybemde biriktirdiğim tecrübelerimle; siz kendinize bakın ara sıra...