Sevgili Günlük
Paçoz olarak uyandığım günlerden bir tanesi daha.
İş tekliflerimin gelmesini beklerken evde günler geçmek bilmiyor. Her geçen gün bir öncekiyle nasıl da aynı. Hiiç dışarıya çıkasım yok(dışarısı ayaz da o bakımdan)
Halbu ki depresif takılmanın hiç anlamı yok.
Evde kaldığım zamanlarda kendimi daha iyi bir dinlemiyor da değilim. İki kişi olup dışarıdan kendime bakıyorum da kendimle ilgili birçok tezi çoktan çürütmüşüm. Dışarı çıkarken biz bayanların klasik lafı vardır, "ne alaka canıım ben kendim için süsleniyorum" diye. heh! O ne kadar da yalan bir lafmış. Bir hafta on gündür evdeyim. Ve doğru düzgün aynanın karşısına geçip de kendime bakmadım bile. Saçımın yağlandığını bile gördüm!! ama ne yağlanma. Saçlarımı 5-6 gün sonra yıkarken hepsi kopup gidecek sandım. O kadar bir cansızlık, bir bırak da biz gidelim bu kafadan halleri. Saçlarım kafamla kavga halinde. Resmen suyu şampuanı unutmuşlar!! Döndüm kendime; "lan hani sen kendin içni süsleniyordun, kendine saygın mı bitti" dedim. En yakın zamanda da eski hallerime dönmeye niyetlendim(!)
Hele o her hafta sonu yıkanıp, ütülenen, düzenlenen, dolaba özenle yerleştirilen kıyafetlerimin halini hiç söylemek bile istemiyorumm. Resmen 3-4 günde bir çorap değiştiriyorum. Sürekli aynı sweeti giyip yattığım eşofmanlarla kalkıp geziyorum. Dışarı çıkarken de cat botlar kafaya bir şapka(yağlar gizlensin diye) bir de kaban giydim mi tamamdır! modundayım. Gardrobumda aradığımı bulmam imkansız çünkü gardrobumda neler vardı giymemekten unutmuşum. Son zamanlarda yaptığım eylem, dolabın kapağını açmak, eşofman almak ve kapamak hepsi bu. O yüzden diğer bölümlere bakmıyorum bile.
Meğer evde oturmaya ne de meraklıymışkım da haberim yokmuş benim.
İş tekliflerine de tamamen açığım ama henüz ilanlarıma bakan olmadı sanırım. Yoksa kesin hemen arayıp mülakata davet ederlerdi.
Bakalım bu işsizlik ve depresiflik ve paçoz kezoluk halim ne kadar daha sürecek!!
İş tekliflerimin gelmesini beklerken evde günler geçmek bilmiyor. Her geçen gün bir öncekiyle nasıl da aynı. Hiiç dışarıya çıkasım yok(dışarısı ayaz da o bakımdan)
Halbu ki depresif takılmanın hiç anlamı yok.
Evde kaldığım zamanlarda kendimi daha iyi bir dinlemiyor da değilim. İki kişi olup dışarıdan kendime bakıyorum da kendimle ilgili birçok tezi çoktan çürütmüşüm. Dışarı çıkarken biz bayanların klasik lafı vardır, "ne alaka canıım ben kendim için süsleniyorum" diye. heh! O ne kadar da yalan bir lafmış. Bir hafta on gündür evdeyim. Ve doğru düzgün aynanın karşısına geçip de kendime bakmadım bile. Saçımın yağlandığını bile gördüm!! ama ne yağlanma. Saçlarımı 5-6 gün sonra yıkarken hepsi kopup gidecek sandım. O kadar bir cansızlık, bir bırak da biz gidelim bu kafadan halleri. Saçlarım kafamla kavga halinde. Resmen suyu şampuanı unutmuşlar!! Döndüm kendime; "lan hani sen kendin içni süsleniyordun, kendine saygın mı bitti" dedim. En yakın zamanda da eski hallerime dönmeye niyetlendim(!)
Hele o her hafta sonu yıkanıp, ütülenen, düzenlenen, dolaba özenle yerleştirilen kıyafetlerimin halini hiç söylemek bile istemiyorumm. Resmen 3-4 günde bir çorap değiştiriyorum. Sürekli aynı sweeti giyip yattığım eşofmanlarla kalkıp geziyorum. Dışarı çıkarken de cat botlar kafaya bir şapka(yağlar gizlensin diye) bir de kaban giydim mi tamamdır! modundayım. Gardrobumda aradığımı bulmam imkansız çünkü gardrobumda neler vardı giymemekten unutmuşum. Son zamanlarda yaptığım eylem, dolabın kapağını açmak, eşofman almak ve kapamak hepsi bu. O yüzden diğer bölümlere bakmıyorum bile.
Meğer evde oturmaya ne de meraklıymışkım da haberim yokmuş benim.
İş tekliflerine de tamamen açığım ama henüz ilanlarıma bakan olmadı sanırım. Yoksa kesin hemen arayıp mülakata davet ederlerdi.
Bakalım bu işsizlik ve depresiflik ve paçoz kezoluk halim ne kadar daha sürecek!!
Yorumlar
Yorum Gönder
yorumunuzu beklerim